Koblacja to zabieg, który umożliwia pozbycie się problemu bezdechu sennego oraz chrapania. Dr Michał Michalik, laryngolog, wyjaśnia, na czym polega ten zabieg. Lek. Konstanty Dąbski Laryngologia , Sandomierz. Z tym palcem i wirusem tro nie rób sobie żartów.Musiałbyś ten palec włożyć do mózgu. Przebadaj się audiometrycznie. runku zaburzeń lękowych i depresji w celu oceny potrzeby i pilności takiej konsultacji.12 U niektórych pacjentów szum w uszach powoduje skrajnie ciężką depresję lub lęk, dlatego należy ich pilnie (tj. jeszcze w dniu zgłoszenia) skierować na konsultację do psychiatry. Myśli samobójcze wymagają specjalnego postępowania, włącz- Na całe moje szczęście szum pojawił się tylko w jednym uchu i nie był zbyt uciążliwy. Mogłem z tym żyć nawet bez zbytniego uszczerbku na komforcie życia. Początek był tylko upierdliwy. Jest to bardzo nieprzyjemne uczucie, któremu zazwyczaj towarzyszą mdłości, utrata równowagi i uczucie zbliżającego się omdlenia. Inny rodzaj dolegliwości, często potocznie również nazywany zawrotomi głowy (ang. dizzines) , są uczuciem niestabilności, niepewności postawy, braku równowagi czy też lękiem przed upadkiem i nie 60 poziom zaufania. Buczenie w uchu może być niepokojące ale nie musi. Koniecznie trzeba skonsultować się z laryngologiem. Może to być efektem dotykającej błonę woskowiny,niedrożność trąbki słuchowej albo może być jakaś patologia ucha wewnętrznego. Lek. Konstanty Dąbski Laryngologia , Sandomierz. 84 poziom zaufania. Idź do milka_milka Re: Piszczenie w uszach 06.01.21, 15:32. Mogą. Bo za niektóre szumy są odpowiedzialne uszkodzone komórki w strukturach ślimakowych i one generują impuls, który mózg odbiera jako szumy, a niektóre powstają w wyniku zapchanych naczyń krwionośnych w obrębie głowy. Nie powstają w uchu, tylko w głowie. . Szumy uszne to nieprzyjemne doznania dźwiękowe odbierane w uchu/uszach. Mogą występować z przerwami lub stale i towarzyszyć różnym procesom chorobowym, np. zaburzeniom stawu skroniowo-żuchwowego, urazom głowy, nadciśnieniu. Szumy uszne to uciążliwa przypadłość, która może w znaczący sposób rzutować na jakość życia. Ich rozpoznanie jest trudne, gdyż nie ma obiektywnych metod pomiaru szumów usznych. W wielu przypadkach nie udaje się ustalić przyczyny szumów usznych. Sprawdź, w jaki sposób lekarz ustala diagnozę i na czym polega leczenie szumów w uszach. Spis treści Co to jest szum w uszach i jakie są jego rodzaje? Jakie są przyczyny szumów usznych? Jakie są objawy szumów usznych? Na czym polega rozpoznanie szumów usznych? Szumy uszne leczenie Co to jest szum w uszach i jakie są jego rodzaje? Szumy w uszach to przykre wrażenia dźwiękowe odbierane w jednym lub w obu uszach, które odczuwane są bez występowania bodźca akustycznego w otoczeniu. Biorąc pod uwagę czas występowania, wyróżnia się szumy uszne ostre (do 3 miesięcy), podostre (od 4 do 12 miesięcy) lub przewlekłe (więcej niż 12 miesięcy). Szumy w uszach mogą być: subiektywne – są częściej spotykane, alternatywnie nazywa się je podmiotowymi lub prawdziwymi, słyszalne są tylko przez chorego, obiektywne – określane bywają przedmiotowymi lub rzekomymi, słyszane są przez chorego i osobę badającą podczas osłuchiwania uchem czy stetoskopem. Jakie są przyczyny szumów usznych? Przyczyny szumu w uszach są różne. Za ich pojawienie się mogą odpowiadać czynniki środowiskowe, jak i procesy chorobowe. Szumy uszne mogą być spowodowane ekspozycją na hałas (szczególnie hałas impulsowy). Mogą stanowić konsekwencję narażenia na silny stres czy przyjmowania niektórych leków (np. salicylany, antybiotyki aminoglikozydowe, chinina, środki przeciwnowotworowe na bazie platyny). Potencjalną przyczyną szumów w uszach są urazy okolicy głowy i szyi (np. guzy wewnątrzczaszkowe, patologie naczyniowe, zmiany zwyrodnieniowe odcinka szyjnego kręgosłupa). Dużą rolę w patogenezie szumu usznego odgrywają zaburzenia stawu skroniowo-żuchwowego, w tym zmiana położenia głowy wyrostka kłykciowego żuchwy. Ich determinantem może być infekcja górnych dróg oddechowych. Szumy uszne mogą być powikłaniem po operacji ucha środkowego i konsekwencją uszkodzenia komórek rzęskowych będących częścią ślimaka czy zalegania woskowiny w uchu. Mogą być wynikiem ostrego i przewlekłego zapalenia ucha środkowego, otosklerozy, urazu ciśnieniowego. Są jednym z objawów choroby Ménière’a, która polega na gromadzeniu się za dużych ilości i wzroście ciśnienia endolimfy w błędniku czy mięśniowo-powięziowego zespołu bólowego. Szum uszny może być odczuwany przez osoby ze zbyt wysokim poziomem ciśnienia tętniczego. Przypadłość ta obserwowana jest również w przebiegu stwardnienia rozsianego lub przy porażeniu nerwów zaopatrujących okolicę uszu. Co więcej, prawdopodobieństwo pojawienia się szumów usznych wzrasta wraz z wiekiem. Jakie są objawy szumów usznych? Szumy uszne mogą być odbierane jako szmery, syczenie, gwizdanie, szum, dzwonienie, piszczenie, tykanie i inne dźwięki. Mogą być niskiej, średniej lub wysokiej częstotliwości. Są uciążliwe – mogą obniżać samopoczucie psychiczne, zaburzać zdolność koncentracji, pogarszać rozumienie mowy, zakłócać sen (a tym samym powodować zmęczenie i wyczerpanie, rozdrażnienie). Wszystko to sprawia, że wpływają negatywnie na jakość życia. Na czym polega rozpoznanie szumów usznych? Rozpoznanie szumów w uszach stanowi spory problem. Nierzadko do postawienia diagnozy konieczna jest współpraca z innymi specjalistami. W pierwszej kolejności lekarz zbiera dokładny wywiad i wykonuje badanie otolaryngologiczne. Następnie przeprowadzane jest badanie audiologiczne. Diagnostyka audiologiczna obejmuje audiometrię tonalną progową i nadprogową, audiometrię słowną i impedancyjną, słuchowe potencjały wywołane z pnia mózgu (ABR). Lekarz zalecić może badanie nystagmograficzne (ENG i VNG), subiektywną ocenę głośności i natężenia szumów usznych oraz progu zagłuszania. Wykorzystać może kwestionariusze oceniające skutki szumów usznych, a jednym z bardziej znanych jest THI (Tinnitus Handicap Inventory). Niekiedy w określeniu podłoża szumów usznych konieczne są dodatkowe badania. Lekarz może zlecić badania laboratoryjne (morfologia z rozmazem, poziom cholesterolu, trójglicerydów, glukozy). W przypadku osób z asymetrycznymi szumami i poziomem słyszenia lub innymi objawami neurologicznymi przeprowadza się rezonans magnetyczny. U osób z szumami pulsującymi, synchronicznymi z biciem serca zleca się badania tomografii komputerowej, rezonansu magnetycznego, ocenę naczyń szyjnych metodą USG Dopplera, angiografię. Zobacz także: Kiedy wykonać rezonans magnetyczny głowy? Leczenie szumów usznych zależy od przyczyny ich powstania. Przy chorobach organicznych wprowadza się odpowiednią im terapię. Przykładowo, szumy w przebiegu nadciśnienia wymagają wyrównania jego wartości lekami, te związane z niedosłuchem zwalcza się aparatem słuchowym, te wynikające z depresji i złego samopoczucia lekami uspokajającymi lub przeciwdepresyjnymi, zaś te spowodowane mięśniowo-powięziowym zespołem bólowym metodami fizjoterapeutycznymi (np. rozluźnianie mięśniowo-powięziowe, masaż tkanek głębokich, suche igłowanie). W przypadku wykluczenia chorób organicznych leczenie opiera się na terapii dźwiękiem, relaksacyjnej i poznawczo-behawioralnej. Popularną obecnie metodą leczenia szumów usznych jest TRT (z ang. Tinnitus Retraining Therapy), która polega na uaktywnianiu procesu habituacji szumu. Wykorzystuje się w niej specjalne nagrania z szumem, którego słuchanie ma przynieść ściszenie własnego szumu. BibliografiaM. Kozak, M. Chruściel-Nogalska, H. Ey-Chmielewska, Szumy uszne, diagnostyka i terapia na podstawie wybranego piśmiennictwa – doniesienia wstępne, „Dental Forum” 2014, t. 2, nr 42, s. 85– Niedzielski, S. Kędzierawska, Szumy uszne – przegląd aktualnej literatury, „Nowa Audiofonologia” 2017, t. 6, nr 4, s. 9– Skarżyński, D. Raj-Koziak, Szumy uszne i nadwrażliwość słuchowa: kompendium dla pacjentów i specjalistów, Instytut Narządów Zmysłów, Instytut Fizjologii i Patologii Słuchu, Warszawa 2017. Forum: Mam z dzieckiem taki problem Maciek kilka razy miał zapalenie ucha – bez wysięku, ale zawsze::(( teraz od jakiegos tygodnia skarży sie na szum w tym uchu, nie mocny, taki cichutki ale jest bałam się, że może słabiej słyszy, ale szept słyszy nawet z odległosci kilku metrów, tylko czasami tak jakby nie rozumiał co się do niego mówi – ale nie wiem czy to ma z tym zwiazek -bo z jednej strony pyta co? ale jak nie powtórzę to odpowie na pytanie – czyli co usłyszał, ale później zrozumiał? kiedyś się zaniepokoiłam tym i jak zapytał co? kazałam powtórzyc co powiedziałam – bezbłędnie o co do cholery chodzi? cholera nie wiem gdzie szukać audiologa edytuje, zeby dopisać od kilku tygodni walczymy z katarem, który ma ponoć podłoże zatokowe i leje się z niego jak ch… ten cholerny katar może tak ucho zatykac? Pytanie nadesłane do redakcji Od kilku miesięcy szumi mi najbardziej w lewym uchu, laryngologicznie nie ma choroby, w lewym uchu mam duży ubytek słuchu, milknie lub wycisza się szum w ciszy, jak jestem sama i wszystko jest wyłączone. Czy powodem szumów może być stres? Mam także zniekształcony odbiór wysokich tonów. Co mogę zrobić, czy to minie, próbuję nie zwariować, proszę o pomoc. Odpowiedziała lek. med. Agata Szołdra-Seiler specjalista otolaryngolog Oddział Laryngologii Szpital Wojewódzki w Koszalinie Szum uszny to wrażenie dźwięku słyszane w jednym lub obu uszach przy braku źródła hałasu w otoczeniu. Szum uszny jest objawem mogącym towarzyszyć wielu chorobom. Jest to dolegliwość często zgłaszana przez pacjentów. Stwierdzono, że około 35–45% osób dorosłych odczuwało szum uszny, ale jest on też zgłaszany przez dzieci. Częstość występowania szumów usznych wzrasta wraz z wiekiem, zwłaszcza po 40. roku życia u kobiet i 50. roku życia u mężczyzn. Do czynników ryzyka wystąpienia szumów usznych należy narażenie na hałas, nadciśnienie tętnicze, niedokrwistość, miażdżyca, cukrzyca czy niedoczynność tarczycy. Szumy uszne dzieli się na obiektywne i subiektywne. Obiektywne są rzadsze i można je wysłuchać np.: słuchawkami lekarskimi lub uchem w odpowiedniej okolicy czaszki. Mogą mieć charakter pulsujący związany z akcją serca (szumy naczyniowe, nasilające się przy wysiłku fizycznym, często jednostronne) lub niepulsujący (pochodzenia żylnego, raczej obustronne, niezależne od wysiłku fizycznego). Szumy obiektywne mogą mieć też pochodzenie mechaniczne (skurcze kloniczne mięśni podniebienia, mięśni śródusznych, zaburzenia w stawach skroniowo-żuchwowych, dysfunkcje trąbki słuchowej, przesuwające się ciało obce w uchu zewnętrznym np. owad). Szumy subiektywne są słyszane tylko przez samego pacjenta. Stanowią one większość przypadków. Mogą powstać na każdym odcinku drogi słuchowej począwszy od ucha zewnętrznego (np. woszczyna zawężająca przewód słuchowy zewnętrzny), przez ucho środkowe (wszelkie procesy zapalne w obrębie ucha środkowego: ostre i przewlekłe; otoskleroza; stany pooperacyjne ucha środkowego), ucho wewnętrzne (uszkodzenia ślimaka w przebiegu przewlekłych chorób układu krążenia i metabolicznych; uraz akustyczny; ototoksyczne działanie leków, ch. Menierea, nagła głuchota; szkodliwe czynniki zewnętrzne, jak alkohol, nikotyna, tlenek węgla; infekcje wirusowe i bakteryjne), nerw słuchowy (nerwiak, zapalenie nerwu, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych), wyższe piętra drogi słuchowej (głuchota starcza, procesy rozrostowe, choroby demielinizacyjne). Subiektywne szumy mogą towarzyszyć zmianom zwyrodnieniowym kręgosłupa szyjnego, alergii, robaczycom, depresji czy zaburzeniom psychicznym o charakterze omamów słuchowych. Niepokój i zdenerwowanie zwykle nasilają wrażenie szumu usznego. Pacjenci często określają szumy subiektywne jako świsty, gwizdy, brzęczenie, szum morza itp. Uporczywe szumy znacznie obniżają jakość życia. W skrajnych przypadkach mogą prowadzić do myśli samobójczych. Jednak u większości pacjentów nie są one aż tak denerwujące. Zwykle w ciszy wydają się być lepiej słyszalne. Cicha muzyka, grające radio lub włączony telewizor potrafią je zamaskować. Pacjent zgłaszający szum uszny musi być dokładnie wypytany o jego charakter, czas trwania, okoliczności powstania, przebyte urazy, choroby, szkodliwości zawodowe, używki, choroby podstawowe towarzyszące, stan kręgosłupa szyjnego, stan gospodarki tłuszczowej, wydolność układu krążenia itp. Powinno się wykonać odpowiednie badania laboratoryjne, czasem oprócz konsultacji internistycznej potrzebna jest ocena neurologa, psychologa czy psychiatry. Do zadań laryngologa należy poszerzenie wywiadu internistycznego o inne objawy i choroby z zakresu laryngologii (zawroty głowy, zaburzenia równowagi, niedosłuch, choroby uszu, urazy głowy itp.), konieczne jest dokładne badanie laryngologiczne ze szczególną oceną narządu słuchu i równowagi. Czasem potrzebne jest wykonanie dodatkowych badań radiologicznych. Niekiedy mimo starań nie udaje się ustalić potencjalnej przyczyny szumu usznego. Pacjent z szumem usznym powinien prowadzić racjonalny tryb życia; unikać alkoholu, kofeiny, soli, nikotyny, narażenia na hałas, przewlekłego używania salicylanów. Jeśli chory niedosłyszy na jedno ucho, tak jak w Pani przypadku, dobre efekty uzyskuje się, protezując ucho niedosłyszące. Są też dostępne aparaty maskujące szumy uszne tzw. tinnitus masker. Można też zastosować wzmocnienie dźwięku w uchu niedosłyszącym i jednoczesne maskowanie słyszanego szumu usznego. Zbyt skąpy wywiad, brak badań fizykalnego i dodatkowych nie pozwalają na postawienie ostatecznej diagnozy, lecz mowa o ustępowaniu tej dolegliwości w ciszy i spokoju sugeruje psychogenne źródło pochodzenia problemu lub nasilanie się nieznacznego szumu w stresie. Piśmiennictwo: Bull P.: Wykłady z otolaryngologii. Via Medica Gdańsk 1999: 71–73. Pruszewicz A., Szyfter W.: Szumy uszne. [W:] Pruszewicz A.: Zarys audiologii klinicznej, Wyd. AM w Poznaniu 1994: 423–433. Witam Mam pytanie. Czy pisczenie,szumienie w uchu jest groźne? Można normalnie z tym funkcjonować, czy raczej niezbędne jest zgłoszenie się do laryngologa. Dziękuje i pozdrawiam. 2012-11-07, 00:54pdk ~ Strony: 1 wątkii odpowiedzi ostatni post napisał/a: joanna894 2010-10-29 15:29 Witam! Mój problem zaczął się mniej wiecej 3 lata temu. Nagle, bez żadnej uchwytnej przyczyny zaczęłam słyszeć pisk w lewym uchu. Dźwięk jest praktycznie jednostajny (czasami nieco puslujący, co jak przypuszczam ma związek z ciśnieniem krwi), o wysokiej częstotliwości i niestety ciągły, tzn. słyszę go bez przerwy od 3 lat. Pierwszym moim działaniem było odwiedzenie lekarza rodzinnego, który zalecił mi przepłukanie ucha, które oczywiście nie pomogło, więc skierował mnie do laryngologa. Laryngolog po badaniu stwierdził, że nie ma żadnych oznak zapalenia ucha, i wszystko wydaje się być w porządku, wykonał mi rónież audiograficzne badanie słuchu, w którym stwierdził lekki niedosłuch obustronny w zakresie wysokich częstotliwości, w związku z czym skierował mnie na oddział laryngologiczny w celu dokładniejszej obserwacji. W szpitalu wykonano mi morfologię krwi, ponowne badanie audiograficzne oraz tomografię komputerową głowy, która nie wykazała żadnych nieprawidłowości. Audiografia podobnie jak poprzednio wykazała lekki niedosłuch. Morfologia w normie. Dodatkowo podawano mi Memotropil dożylnie. Po tygodniowym pobycie w szpitalu, zostałam wypisana do domu, z zaleceniem dalszego przyjmowania Memotropilu oraz kontrolii po 2 tygodniach. Przyjmowanie leku nie spowodowało żadnej poprawy i po 2 tygodniach otrzymałam od laryngologa skierowanie do poradni audiolog, zlecił mi szereg badań słuchu, z których wynikło, że mam obustronny niedosłuch przewodzeniowo-odbiorczy, z czego minimalnie wiekszy niedosłuch w uchu prawym (czyli paradoksalnie nie w tym, w którym słyszę pisk). Dostałam również skierowanie na rezonans magnetyczny głowy, który również nie wykazał żadnych niepokojących zmian. Co do niedosłuchu lekarz audiolog stwierdził, że jest on na tyle niewielki, że nie powinien przeszkadzać mi w normalnym funkcjonowaniu i nie nadaje się to do jakiegokolwiek leczenia, czy też stosowania aparatu słuchowego. Przyczyna pisku nie została wyjaśniona, lekarz zasugerował, iż może on wynikać z uszkodzenia komórek słuchowych, które się nie regenerują, a sam pisk albo minie, albo też nie. Od tamtej pory minęły jakieś 2 lata i pisk niestety nie minął. Nauczyłam się w miarę z nim żyć, zasypiać i po prostu nie zwracać uwagi. Niestety ostatnio zauważyłam znaczne pogorszenie słuchu w uchu lewym, który niestety utrudnia mi normalne funkcjonwanie (np. mam problemy ze zrozumieniem szeptu, czy cichej mowy). Czasami czuję niewielki ból tego ucha, lub też obu. Dodam, że nigdy wcześniej (do momentu pojawienia się pisku) nie miałam problemów z uszami czy słuchem. Nigdy jako dziecko nie chorowałam na zapalenie ucha, nie wiedziałam nawet co to jest ból ucha. Za to dość często chorowałam na zapalenie gardła (nie wiem czy może mieć to jakiś związek ze sprawą) i przyjmowałam antybiotyki, erytromycynę, na którą jak się okazało jestem uczulona. Obecnie mam 21 lat i nie wiem gdzie dalej szukać pomocy. Przyznam, że bezradność lekarzy co do przyczyny mojego niedosłuchu oraz pisku, nieco zniechęciły mnie w walce z tym problemem. Ale być może powinnam poszukać pomocy u innych specjalistów, np. neurologa? Bardzo liczę na odpowiedź, osób, które mogłyby w jakikolwiek sposób pomóc w moim problemie. Z góry dziękuję za odpowiedzi i pozdrawiam!

szum w jednym uchu forum